Terugtocht van Tananger naar Stavoren Nederland

Donderdag 1 augustus 2019, 14ºC, ZW2, zonnig weer.

Stavoren uitzicht vanuit de werf

Voor de 4e keer moeten we onze boot van Noorwegen naar Nederland varen.

Noorwegen geeft op aanvraag toestemming om gedurende twee jaar de boot in een aan hen bekende plaats af te meren zonder dat de eigenaars aan boord te hoeven zijn.

In ons geval betekent dat we zo'n vier maanden aan boord zijn in Noorwegen. De Kerstperiode, de maand Mei en in Juli en Augustus.
Soms vliegen we, maar we hebben de voorkeur voor de auto omdat dat mogelijkheden geeft om ook het achterland te bezoeken.
Ook gasten, die met de auto komen breiden de actieradius in Noorwegen uit.

Ook zij is nieuwsgierig

Deze reis was onze vriendin Hanneke aan boord. In korte tochten zijn we van Ålesund Nørvevika naar Tananger gevaren. Hanneke en ik met de boot en Margriet met de auto.
Aan het eind van de dag zijn we weer met zijn drieën op de boot.

Het plan was dit jaar om onze boot door een professionele schipper te laten overvaren.
Age Bandstra uit Stavoren was de schipper. In het kennismakingsgesprek wist hij nog niet welk maatje hij zou meenemen, waarop Margriet spontaan zei, ik kan eventueel ook wel mee?

Op Donderdag 1 augustus om 13.50 uur kwam hij met de KLM aan op Sola, het vliegveld van Stavanger.  Het was prachtig weer om te varen en het zou ook de komende dagen zo blijven.

Op de boot hebben we ruim de tijd genomen om alle technische zaken met elkaar door te nemen.
Elke boot en vooral de apparatuur is natuurlijk anders.
Maar we verstonden elkaar uitstekend.

Om 16.00 uur zei Age, "Wat doen we hier eigenlijk nog, we kunnen beter gaan varen"
Zo gezegd zo gedaan en Age en Margriet gooiden om 16.00 uur de trossen los en kozen het ruime sop.

Hanneke en ik vertrokken met de auto langs de kust van Zuid Noorwegen en probeerden de boot op zee te spotten. Dat viel nog niet mee, want op 5 mijl kun je zo'n kleine boot nauwelijks zien.

Ameland in zicht

Age en Margriet zetten meteen koers naar Thyboron in Denemarken.

Zonsopkomst op zee

We waren er niet helemaal van overtuigd of de boot in een keer naar Nederland zou kunnen varen gezien de hoeveelheid diesel aan boord.

Van Tananger naar Thyboron is zo'n 150 mijl varen. Met een snelheid van zo'n kleine 7 knopen betekent dat,  23 uur varen.
Onderweg hadden we geen GSM contact natuurlijk en we maakten ons een beetje ongerust toen dat de volgende dag zo rond 19.00 uur nog niet het geval was.
De telefoon van Age was uitgevallen en Margriet kreeg geen automatisch contact met de zendmast in Thyboron.
Om 21.30 uur kwam het verlossende bericht. Ze hadden in Thyboron met enige moeite diesel kunnen bunkeren en waren maar meteen doorgegaan richting West Terschelling.

Age had al gezegd dat hij van doorvaren hield, maar dit was wel erg voortvarend.
De afstand van Thyboron naar Terschelling is 230 mijl. Dus met 6,9 knopen is dat 34 uur varen.
Gelukkig is het nog steeds rustig weer. Alleen de laatste nacht werd de windkracht 5 Beaufort met vervelende golven.

Age heeft voornamelijk nachts gestuurd en Margriet de morgen daarna, zodat hij kon slapen.

Duidelijk een Sturier

Aankomst in Stavoren 14.30 uur

Meteen wordt duidelijk dat het mooie bed in de voorhut totaal ongeschikt is om te slapen tijdens de vaart. De bewegingen van het schip zijn daar het heftigst.
De volgende keer is het veel verstandiger om de middenhut te gebruiken. Die ligt in het draaipunt van de boot en beweegt veel minder.

Om 08.00 uur komen ze aan bij het Stortemelk bij Terschelling-Vlieland.
Opkomend tij en om 13.00 uur liggen ze voor de sluis van Kornwerderzand.

Ik was naar Stavoren gereden om ze te verwelkomen.


Om 14.30 uur komen ze in zicht.
Het is een prachtig gezicht de boot te zien aankomen.
De Sturier 400 OC ligt als een blok in het water en het silhouet van de boot al is van verre herkenbaar.
Het schip, maar ook vooral de bemanning, heeft zich uitstekend gehouden en dat is een compliment aan de werf.

Age bedankt voor je hulp !
Margriet is helemaal niet zeeziek geweest en heeft genoten van de tocht. Ze was lyrisch over het aanvaren van Ameland in de vroege morgen om 05.00 uur.
Mooie luchten en lichten van het eiland.
Het is een ervaring, die we zullen onthouden.

Weer veilig aan de steiger bij de werf Volharding in Stavoren

Mijn excuses voor de kwaliteit van de foto's op, deze reis. Ik heb een experiment gedaan om deze reis alleen een compactcamera mee te nemen en ook veel te fotograferen met de iPhone. 

  Het is me niet goed bevallen. De volgende keer gaat mijn spiegelreflex de Nikon D500 weer mee.

  De boot gaat meteen na de vakantie van de werf in onderhoud en krijgt ook nieuwe bekleding.

  Daarna in de hal. Het plan is om in mei van 2020 weer naar Noorwegen heb gaan.